De legende wil dat de dag van vandaag ontstaan is - nou vooruit, met enige fantasie - tijdens de constructie van één van de beruchtste bouwsels ooit: de Toren van Babel.
De van God gegeven spraakverwarring resulteerde in tal van talen. De mensen werden verspreid over de aarde en namen hup, hun talen mee.
De sprekers van al die talen in al die gebieden hadden vanaf dat moment dus een eigen taal. Ieder gebied een taal. Andere mensen in een ander gebied hadden een andere taal. Appeltje eitje.
Ziedaar de geboorte van de Moedertaal. En om dat blije feit luister bij te zetten, is het vandaag Internationale Moedertaaldag.
Hoera!
Van de #UNESCO nog wel.
Wat is er zo mooi aan een moedertaal?
Het mooie aan een moedertaal is, dat hij niet afhangt van uw inkomen, religie, rang, ras, subcultuur, de schoonheid van uw voortuin of wat dan ook.
Iedereen heeft een moedertaal. Qua gelijkheid is dat een zegen, in principe. Maar het gras zou het gras niet zijn, als er niet een addertje onder school.
Want wie denkt dat mensen met dezelfde moedertaal elkaar altijd zomaar begrijpen, die mist het contact met de werkelijkheid.
Moedertalen zijn namelijk hartstikke moeilijk!
Want vaak wordt een ma-ma-ma-moedertaal niet alleen haperend gesproken, hij wordt vaak ook stotterend begrepen en hortend en stotend geïnterpreteerd.
Dat is dus alles bij elkaar geen kattendrek.
Want wie wil er nou niét begrepen worden?
Het is dus belangrijk ervoor te zorgen dat je goed beslagen ten ijs komt. Dat je je woorden zorgvuldig kiest. Dat je de juiste toon treft. Dat je begrepen wordt. Kortom, dat je gehoor vindt en verbinding maakt.
Dát is het doel: verbinding - en precies dát was wat er ontbrak, daar in Babel, daar bij die Toren. Die mooie Toren.
Maar hóe dan?
Goede raad is duur.
Ja, dat zou je denken. Maar dat valt wel mee.
Dus bel me, of mail of app. Of iets.
