Vanwege de coronacrisis post ik elke dag om 8.00 uur iets Moois voor Mensen. Muziek, humor, poëzie, schoonheid, heldendom. Iets dat troost, een lach, ontroering, verwondering of bewondering biedt.
Op 1 april postte ik het gedicht April van Vasalis.
Een bevriende literatuurkenner liet mij subiet weten November van J.C. Bloem nog mooier te vinden. Dat mag en dat kan. Sterker nog, dat is voldoende reden om het hier en nu - ook al is het geen november, maar pas 9 mei - nog maar eens aan den volke te tonen. En wonderschoon ook, inderdaad.
November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
