Een tijdje terug blogde ik over neologismen en over Kees van #Kooten. #Neologismen - nieuwe (combinaties van) woorden dus - dienen te voorzien in een behoefte. Het woord is er nog niet. Er is nog geen woord voor het beeld of idee dat moet worden overgebracht of het al wel bestaande woord schiet tekort. Qua precisie, qua sfeer of anderszins.
Nieuwe woorden of begrippen bedenken is leuk, als je er een beetje serieus aan gaat staan.
Maar er zijn ook neologismen die de tenen doen krommen. De beoordeling is natuurlijk wat subjectief, maar je ziet toch vaak dat onder 'taalfiguren' een hoge mate van consensus bestaat op dit gebied. Zij krijgen serieus jeuk van de huivervondsten. Twee voorbeelden.
U kent hem vast al, de kwalitaria. De kwalitaria is een cafetaria (een friettent dus eigenlijk) die liever een restaurant zou zijn - of soort van, minimaal. Angstvallig stelt men zich te weer tegen het vettebekkenimago dat zo kleeft aan de cafetaria. Vergeefs, wat mij betreft. Ik geloof er echt helemaal niets van, van de kwalitaria.
Het tweede voorbeeld zag ik vanmiddag. Een auto schreeuwde:
Bent u daar nog? Stucatheek. Je gelooft het niet.
Een stucadoorsbedrijf dat zich aan de massa wenst te onttrekken, dat valt te prijzen, daar hoor je mij niet over, maar STUCATHEEK! Hou toch op, man!
Op deze manier wordt het leven nodeloos gecompliceerd, mensen. Op het smartelijke af.
Comentarios