Als je, zoals ik, niet specifiek deskundig bent op financieel-economisch gebied, ligt het voor de hand dat je voor je oordeelsvorming gebruik maakt van de expertise van anderen.
Zo heb ik geleerd, vooral tijdens en rondom de economische crises die wij hebben mogen beleven, dat het vertrouwen van beleggers een belangrijke graadmeter is van economische voor- dan wel tegenspoed.
Die mensen hebben er per slot van rekening verstand van. Nou, dan staan we er goed op, blijkens dit artikel over de stand van de Beleggingsbarometer van een van de toonaangevende systeembanken in ons land. Voor het eerst in maanden is dat vertrouwen toegenomen.
Hiep!
Reden genoeg voor een bescheiden feestje.
Dus hup, bellenwijn - want we kijken niet op een euro als de beleggers de zon zien.
Terwijl ik mij door onze tuin begeef om de Moët te halen uit de koeling in onze schuur, bliept mijn telefoon om mijn aandacht.
Een 'notification' van mijn digitale dagblad.
En dan vergaat me subiet de lust tot bellenwijn. De consumenten gooien roet in het eten. Die zijn belangrijk, de consumenten, want die houden de economie aan de gang met hun uitgaven.
Als zij niks kopen, houdt het op. En daarvoor moeten ze vertrouwen hebben, want hebben ze dat niet, dan houden ze hun geld in hun zakken.
Het consumentenvertrouwen is gedaald, voor het eerst in vier jaar. Terwijl het beleggersvertrouwen is gestegen, voor het eerst in maanden.
Ik draai om en besluit tot een glaasje karnemelk.
Mixed signals, zeggen ze in Great-Brextain. En dat is lastig, mixed signals.
Ik herhaal het nog maar even:
Het consumentenvertrouwen is gedaald, voor het eerst in vier jaar. Terwijl het beleggersvertrouwen is gestegen, voor het eerst in maanden.
Als de kompassen in verschillende richtingen wijzen, hoe weet ik dan waar we op af koersen?
Het is erg onrustig aan het hoofd om heen en weer geslingerd te worden tussen Moët en karnemelk. Erg onrustig aan het hoofd.
