Als u mij vraagt: waar gaat het om, dan zeg ik: "Evenwicht". Want dat is precies waar het om gaat.
Ik schrijf tot u vanaf een fantastische plek in Frankrijk. Het platteland, zo af en toe behoorlijk afgelegen. In de zomer valt dat wel mee (of tegen, afhankelijk van uw perspectief), want nogal wat toeristelingen weten dan de weg te vinden naar de wijde omgeving van dit idyllische oordje.
Wat doe je daar? Ik hoor het u vragen.
Ik kom hier evenwicht zoeken. Compensatie voor het gedoe, het gelazer, de toestanden. Ik zoek mogen voor moeten.
En weet u wat? Die is hier, die compensatie.
Als de lucht van hitte zindert boven de velden. Als de zwaluwen over de poelen scheren en in volle vlucht een slokje nemen. Als het dorpsleven in al zijn traagheid kabbelt, tot genoegen van ieder die maakt dat het kabbelt.
Dan is die er, die compensatie.
Met het vallen van een gitzwarte sterrennacht. Zonder geluid, behalve het gescharrel van wat daar zoal scharrelt.
Dan is die er.
En vooral als je er niet afhankelijk van bent, want daar ligt het verschil.
Ben je dat wel, dan moet er ineens van alles. Dan moet er voldoende regen vallen. Dan moeten de zwijnen de gewassen met rust laten. Dan moeten er kopers zijn voor de vruchten van eigen land.
En toch: in het algemeen willen ze niet zo heel veel, de mensen van het dorp.
Een baan of bedrijf waarvan ze kunnen leven. Iets fatsoenlijks te eten en een wijn die zich laat drinken. Een beetje boulen met de buren, op het gemak. Af en toe een vette onweersbui, een orage - precies: ook voor het evenwicht.
Geen likes of duurs of medewerker van de maand.
Zolang de nacht rustig valt over het kerkje - en over de akker waar ieder rust die het voorbeeld gaf.
#evenwicht #frankrijk #platteland #retraite #bezinning #mogenvoormoeten #tekstschrijver #copywriter #storytelling #lexjanssenwoordenbeeld

Comentários