Ik verheug me nogal op vanmiddag. Vanmiddag namelijk mag ik weer eens een #huwelijk sluiten. 'Weer eens', want het is niet bij uitstek het trouwseizoen, de maand december. Vooral september was druk, maar in november, december, januari is het erg rustig op het huwfront.
Maar het is een feest hoor, trouwen. Niet alleen in de zin van 'in het huwelijk treden', maar zeker ook als 'een huwelijk van anderen sluiten'. Een #trouwambtenaar (#babs) heeft het niet te onderschatten voorrecht deel uit te maken - en gezien de te verrichten taken zelfs een nogal cruciaal deel - van wat geacht mag worden voor het bruidspaar een belangrijke dag te zijn.
Dat brengt natuurlijk wel verantwoordelijkheden met zich mee. Je wilt dat het soepel verloopt. Niet te vormelijk en stijfjes, wel nauwkeurig en met aandacht. Niet te joviaal, wel ontspannen. Je probeert het precies zo te doen als jij meent te weten dat zij het willen. Of zoiets.
B en E hebben mij gevraagd hun huwelijk te sluiten. Het is me een eer en een genoegen. En ze krijgen wat ze verdienen: een prachtige zonnige dag. We maken er een mooie ceremonie van.