De moeder de vrouw.
Ziedaar het thema van de Boekenweek 2019. Die is vandaag begonnen, als we even het incrowdfuifje (het #Boekenbal) van gisteravond buiten beschouwing laten.
Er was het nodige te doen over dat thema, in het begin. Vooral omdat het mannen zijn - en dus geen vrouwen, laat staan moeders - die dit jaar tekenen voor het #Boekenweekgeschenk (Jan Siebelink) en het #Boekenweekessay (Murat Isik).
De kwestie werd zelfs besproken in De Wereld Draait Door en zoals wij allemaal weten: daar en daar alleen worden zaken van mondiaal belang becommentarieerd - tot de zinsbegoochelingen van De Verleiders aan toe.
De CPNB bluste het brandje door te benadrukken dat het thema vooral een ode is en dat de vrouw niet richting het aanrecht wordt gewenst, integendeel, en door Ester Naomi Perquin het #Boekenweekgedicht te laten schrijven. Daarover later meer.
Maar nu ter zake.
In de #Poëzieweek, een tijdje geleden, bracht ik dagelijks een gedicht onder de aandacht. Daarop is zo enthousiast gereageerd, dat ik nu iets soortgelijks ga doen: de hele Boekenweek lang promoot ik dagelijks een boek.
En hup, boek nummer 1.
Het eerste boek kan alleen maar dit boek zijn. Het maakte een onuitwisbare indruk en doet dat steeds opnieuw, herlezing na herlezing.
Primo Levi schreef het. 'Is dit een mens'.
Levi (1919-1987) getuigt in dit boek van zijn leven en belevenissen in Auschwitz, waar hij in 1944 terecht kwam na een verblijf van enkele maanden in een doorvoerkamp. In december 1943 was hij, als Italiaanse partizaan, door een SS-patrouille opgepakt.
Hij overleefde het kamp en schreef tot aan zijn dood een oeuvre bijeen, waarin hij onophoudelijk probeerde het trauma van de holocaust te bezweren.
Een onvergetelijk boek.
Comments