De laatste dag van de Boekenweek. Zoals aangekondigd doen we dan iets speciaals.
Maar voordat we daaraan toekomen, blikken we nog heel even terug op de zeven boekentips. Achtereenvolgens las je blogposts over:
- Is dit een mens (Primo Levi)
- De Kreutzersonate (Leo Tolstoj)
- Van muizen en mensen (John Steinbeck)
- Dunster (John Mortimer)
- Geheim dagboek (serie, Hans Warren)
- Poetin's Rusland (Anna Politkovskaja)
- De last van veel geluk (Arie van Deursen)
Als je hierboven Blog kiest, kun je ze allemaal nog een keer teruglezen. En alles wat daar verder nog te (her)lezen valt. Veel genoegen daarmee.
In de eerste Boekenweek-blogpost deed ik je een belofte. Ik sprak heel kort over het Boekenweekgeschenk van Jan Siebelink en het Boekenweekessay van Murat Isik.
Verder zei ik dat Ester Naomi Perquin het Boekenweekgedicht heeft geschreven, en dat ik daar nog op terug zou komen. En belofte maakt schuld.
Moeder
Zoals ze in je praat en dingen vindt, dwars door je eigen woorden
klinkt, vaak ongevraagd, doe je haar nou wat opzij, je hebt toch
ogen, waarom moet dat nou zo open, die mouwen staan
je raar en doe een das om als het waait.
Zoals ze in je borstkas zucht wanneer je iets onnodigs dreigt te kopen,
zegt dat suiker, vet, voor je bloed, je hart, je lever slecht, door
drank en sigaretten is gekwetst, als je slordig oversteekt
of fietst door rood - je mag van haar niet dood,
niet eens geschud, geschaafd.
Als een achtervolgingsscène die een leven lang vertraagd
wordt afgespeeld. Ze loopt je na. Dit voortbewegen,
één en twee, in hetzelfde beeld.
Zo vaak val je tegen, zo vaak val je mee. Steeds ongevraagd
gered. Bij hond, stoep, hek en noodlot weggegrist.
Je kijkt naar haar. Je weet niet wie ze is.
Ester Naomi Perquin.
Hulde!
Hiermee sluit ik mijn Boekenweekweek af. Dank voor de vele leuke, lieve reacties. Graag tot snel!
Nog even dit: zoek je een tekstschrijver, copywriter of storyteller? Bel me dan. Of mail of app. Of iets.
